Deyimler
Köyümüzde söylenegelen deyimlerin (Tâbirler) tamamı özelliklerle bu bölgenin Ordu İli’nin muhtelif ilçeler halkı tarafından kullanıldığına şüphe yoktur.
Çokca söylenen halk tâbirlerinden bazıları:
| -Ayrana gidip (Küleği) arkama tutmam. | |
| -Ecinniye külâhı ters giydirir. | |
| -Kulakları çınlasın. | |
| -Atın tepmeyeni, enüğün kapmayanı yoktur. | |
| -Atın avanağı rahvan, insanınki pehlivan. | |
| -Domuz gibi burnu doğrultusuna gider. | |
| -Eşeğin kuyruğu gibi ne uzar, ne kısalır. | |
| -İt, ite, it kuyruğuna buyurmuş. | |
| -İtin ayağını taştan sakınma. | |
| -Hırs gelir göz kararır, hırs gider, yüz kararır. | |
| -İt sahibini tanır. | |
| -Ekmek elden, su gölden. | |
| -Karagölden kar bağışladı. | |
| -Al çocuktan haberi. | |
| -Çocuğu gönder işe, gitti peşinden işe. | |
| -Sofrası koltuğunun altındadır. | |
| -Ne at yüke yanaşır, ne yük ata. | |
| -Eşek yine ol eşek, çulu değişmiş. |